معاویه از دشمنان سر سخت علی (ع)بود. روزی در کنار پسرش یزید و مشاورش عمروعاص نشسته بود که فردی هدیه نفیسی آورد و به معاویه اهدا کرد .

   معاویه در آن روز پیشنهاد عجیبی به یزید و عمروعاص داد و گفت هر یک از ما یک بیت در شان علی (ع) بگوییم ، شعر هر کدام از ما اگر از نظر ظاهر و معنی جالب وزیبا بود این هدیه مال او باشد ،یزید و عمروعاص پیشنهاد را پذیزفتند.

 معاویه گفت :                                                                       

  خیرالوری من بعد احمد حیدر                  والناس ارض والوصی سما 

     (بهترین موجودات غیر خدا بعد از پیامبر (ص) علی (ع) است. انسانهادر مقایسه با علی (ع)همچون زمین هستند و علی (ع)به منزله آسمان است.) 

عمروعاص که فردی زیرک بود . گفت :

  هذا الذی شهدالعدو بفضله                  والفضل ما شهدت به الا عدا 

 (علی (ع)کسی است که دشمن به فضیلت و آقایی او گواهی میدهد. کمال افتخار آن است که دشمنان به آقائی آن گواهی میدهند. )                  

   ویزیدگفت:                                                                           

کملیحه شهدت بها ضرائها                     والحسن ما شهدت به ضرا 

(علی (ع)همچون بانوی زیبا روی و نمکینی است که هوو های او به نیکی و بزرگواری او گواهی میدهند. زیبایی آن است که هووها به آن گواهی دهند.)

 در پایان شعر عمروعاص از نظر شیوایی ، عبارت برگزیده تشخیص داده شد و هدیه نصیب او گردید.